Nr 16 z dnia 19 kwietnia 2017 r.
Zwykły – niezwykły Ignacy Pinkas, malarz z Jasła
Prawie od półwiecza Muzeum Regionalne w Jaśle gromadzi eksponaty związane z Jasłem i okolicami, posiada też sporą kolekcję prac artystów związanych z miastem. Najbogatsza z nich dokumentuje dorobek artystyczny Ignacego Pinkasa, niedocenianego, nieco zapomnianego malarza. Muzealnicy chcą odkurzyć pamięć o nim i pokazać go światu, bo, jak twierdzą, zasługuje na to.
Marzena Miśkiewicz
Ignacy Pinkas nie jest szeroko znany jaślanom. Nie jest to malarz narodowy, czołowe nazwisko w kanonie polskiego malarstwa. Niemniej jednak jego twórczość, i koleje życiowe zasługują na uwagę. Zachowanie pamięci o nim jest możliwe dzięki bogatej spuściźnie po malarzu, która trafiła do jasielskiego muzeum w darze od pasierbicy malarza, Marii Wolny.
Dzieciństwo i młodość w Jaśle
Ignacy Pinkas urodził się w grudniu 1888 r. w Jaśle, w rodzinie pochodzenia czeskiego. Był jednym z ośmiorga dzieci Macieja, urzędnika sądowego i Stefanii z Górzów, która wraz z siostrami prowadziła salon mód. Tu się wychowywał, spędził dzieciństwo i lata młodości. Uczęszczał do szkoły realnej w Jaśle. Rodzice dbali o wykształcenie swoich dzieci i każde ukończyło szkołyę. Niestety jasielskie muzeum nie posiada wiele pamiątek z tego okresu.
Pinkas od najmłodszych lat przejawiał zainteresowania rysunkiem i malarstwem. Z tego faktu nie do końca był zadowolony jego ojciec. – Jest nawet taka anegdota, opisująca jak ojciec ganił go za to, że kiedy przychodzą goście zamiast spędzać czas z resztą towarzystwa, siedzi w kącie ze szkicownikiem, kredkami i maluje. Jego zainteresowania nie do końca budziły zachwyt rodziców. Nie były jednak problemem dopóki pobierał nauki i mieszkał w domu – opowiada Barbara Czajka, historyk sztuki w Muzeum Regionalnym w Jaśle.